Kochani rodzice

Żłobek „Delfinek” rozpoczął swoją działalności 1 września 2014r

Stworzyliśmy miejsce, gdzie Państwa dziecko otoczone jest czułą i troskliwą opieką wykwalifikowanego personelu, a Maluszki czują się bezpiecznie, gdyż priorytetem jest rozwijanie ich osobowości i umiejętności zgodnie z ich potrzebami oraz indywidualnym tempem rozwoju.

„Dobry wychowawca, który nie wtłacza a wyzwala, nie ciągnie a wznosi, nie ugniata a kształtuje, nie dyktuje a uczy, nie żąda a zapytuje – przeżyje z dziećmi wiele natchnionych chwil”
Janusz Korczak

Wiek dziecięcy to okres kluczowy w rozwijającej się indywidualności Państwa Dzieci, a radosne dzieciństwo stanowi podstawę do kolejnego etapu życia.
Żłobek powstał z myślą o potrzebach Dzieci i ich Rodziców. Staraliśmy się stworzyć miejsce bezpieczne, pobudzające do twórczości, nieskrępowanej zabawy, która umożliwi wszechstronny rozwój dziecka.
W naszym Żłobku
pracę opiekuńczą, wychowawczą i edukacyjną pragniemy oprzeć na szczerych, przyjaznych, pozytywnych emocjach. Będziemy wspierać rozwój Dzieci  poprzez wachlarz urozmaiconych zajęć muzycznych, ruchowych, plastycznych  i innych. Podstawą pracy edukacyjnej będzie twórcza zabawa, ponieważ  – dobrze przygotowana merytorycznie, dobrze zaplanowana i przeprowadzona – stanowi warunek rozwoju intelektualnego, poznawczego i emocjonalnego.
Nasza praca to pasja, z którą chcemy dzielić się z Dziećmi.

DZIĘKUJEMY ZA ZAUFANIE

Nasz plac zabaw 

Nasze dzieci korzystają z dobrze wyposażonego placu zabawa. W trosce o bezpieczeństwo dzieci jest on ogrodzony i zamykany. Żłobkowicze na placu mają do dyspozycji piaskownice, huśtawki, domek, małą zjeżdżalnię oraz karuzele. Znajduje się także altana, pod którą dzieci mogą sobie odpocząć oraz schować się w słoneczne dni. Jest on dla naszych dzieci źródłem radości, relaksu, odpoczynku, nabywania wielu sprawności ruchowych                     i pokonywania przeszkód.

Metody pracy z Dziećmi

Każde dziecko rozwija się indywidualnie, posiada charakterystyczne cechy osobowości, wykazuje się różnymi predyspozycjami, zainteresowaniami i zdolnościami. W naszym żłobku dbamy o wszechstronny rozwój maluszków, który jest zgodny z ich indywidualnymi potrzebami, możliwościami i oczekiwaniami rodziców.

W codziennej pracy stosujemy nowoczesne metody:

• Metoda Glenna Domana

Metoda Glenna Domana określa się ją jako metodę czytania globalnego. Glenn Doman postulował ideę nauki dziecka od najmłodszych lat, a nawet miesięcy, bo wówczas mózg maluszka jest najbardziej chłonny i ma największe potencjalne możliwości rozwoju. Do szóstego roku życia dziecko łatwiej i szybciej chłonie nowe informacje. Nauka czytania według Glenna Domana składa się z pięciu etapów:

Nauka pojedynczych wyrazów-słowa trzeba napisać na białych tekturowych kartonikach o wymiarach około 10 x 60 cm. Litery powinny mieć wysokość 8 cm. Czcionka powinna być drukowana, koloru czerwonego, gdyż ten kolor najlepiej przyciąga wzrok małego dziecka. Proces nauki czytania rozpoczyna się od ekspozycji i przeczytania na głos dziecku pięciu słów (jedno słowo na sekundę) trzy razy w ciągu dnia. Pięć słów to jeden zestaw. Codziennie dokłada się jeden zestaw, czyli kolejne 5 nowych wyrazów.

• • nauka wyrażeń dwuwyrazowych – na tym etapie łączy się pojedyncze słowa w pary, zestawiając dwa kartoniki ze sobą.
  • nauka prostych zdań – wielkość czcionki należy stopniowo zmniejszyć z 8 do 5 cm. Stosuje się kombinacje słów, które już wcześniej dziecko widziało i słyszało.
  • etap rozbudowanych zdań – na tym etapie wprowadza się zaimki: pod, nad, za, w, na itp. Litery trzeba zmniejszyć do 3,5 cm tak, by całe zdanie mogło zmieścić się na jednym kartoniku. Wprowadza się też czarny kolor czcionki, zamiast czerwonego.
  • czytanie książeczek – najlepiej, by były to książeczki wykonane domowym sposobem, a treść książeczki dotyczyła samego dziecka.

  By nauka była skuteczna, na dziecko nie wolno wywierać presji, popędzać go ani krytykować, by maluch się nie zniechęcił i nie stracił motywacji.

• Metoda symultaniczno-sekwencyjna (metoda sylabowa)- prof. Jagoda Cieszyńska

Metoda daje doskonałe efekty, gdyż wykorzystuje naturalną skłonność każdego człowieka do mówienia sylabami. Poznawanie przez dziecko spółgłosek w sylabach zgodne jest           z poglądami wybitnych językoznawców. Twierdzą oni, iż uświadomienie sobie, że wyrazy zbudowane są z sylab, jest dla dzieci w wieku przedszkolnym zadaniem łatwym. Umiejętność wydzielania głosek w wyrazach kształtuje się w dalszej kolejności, podczas nauki czytania i pisania.

Nauka czytania sylabami naśladuje etapy rozwoju mowy dziecka (od samogłosek, sylab, przez wyrażenia dźwiękonaśladowcze do wyrazów i zdań).

W nauce czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną etapy są dokładnie określone:

Etap I – od samogłosek prymarnych (A, do sylaby otwartej
Etap II – od sylaby otwartej do pierwszych wyrazów
Etap III – czytanie sylab zamkniętych
Etap IV – czytanie nowych sylab otwartych i zamkniętych
Etap V – samodzielne czytanie tekstów

Ćwiczenia na każdym z pięciu etapów nauki czytania realizowane są według reguły: powtarzanie – rozumienie – nazywanie.

• Metoda Weroniki Sherbone

Podstawowymi założeniami metody Weroniki Sherborne jest rozwój dziecka poprzez ruch:

• świadomość własnego ciała          i usprawnianie ruchowe
• świadomość przestrzeni                  i działania w niej
• dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązanie z nimi bliskiego kontaktu

Prowadzenie ćwiczeń tą metodą ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienie motoryki, poczucia własnej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie i zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń uczestnik poznaje przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna, czuje się bezpieczniej, staje się aktywny i przejawia większą inicjatywę. Ćwiczenia odbywają się w grupie. Wiele ćwiczeń na zajęciach prowadzonych metodą Weroniki Sherborne stanowi dla dzieci dużą atrakcję i wesołą zabawę. Stwarza możliwość do twórczego działania oraz pobudza spontaniczność i aktywność własną dziecka.

• Metoda Zabaw Fundamentalnych

Jest to program promujący rozwijanie zdolności dziecka od urodzenia do 6 roku życia. Autorami są angielscy pedagodzy: Colin Rose i Gordon Dryden. Podwaliny stanowi teoria inteligencji wielorakich H. Gartnera, która zakłada rozwijanie inteligencji językowej, logicznej, matematycznej, ruchowej, przyrodniczej. Dzięki nim dziecko korzysta ze swojego potencjału umysłowego w najbardziej optymalny sposób, a tym samym osiąga dojrzałość szkolną we wszystkich sferach rozwojowych. Każde dziecko rodzi się z wystarczającą liczbą komórek do osiągania sukcesów, ale to nie liczba komórek decyduje o inteligencji, ale liczba połączeń. Im bardziej zaangażowany jest mózg dziecka, tym więcej pojawia się powiązań między komórkami. Tworzone są one poprzez doświadczenia i myśli. Im więcej połączeń, tym wyższe prawdopodobieństwo iż dziecko poprzez utrwalanie owych doświadczeń będzie w stanie wykonywać czynności automatyczne (takie jak ubieranie, pisanie, czytanie) bez konieczności myślenia o tym. Bardzo ważne jest to, że w pierwszych pięciu latach życia dziecka rozwija się ok. 50% zdolności do uczenia się. Następne 30% – do 8 roku życia. Cała wiedza zdobywana w późniejszych latach życia oparta jest na fundamencie zbudowanym w okresie przedszkolnym. Zabawy fundamentalne opierają się m. in. na zabawach paluszkami, zabawach manipulacyjnych z materiałami sypkimi, modelującymi, zmieniającymi kształty, na zabawach z wodą, itp.

• Metoda ruchowej ekspresji twórczej Rudolfa Labana.

U podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość i naturalny styl motoryki dziecka. Każde dziecko charakteryzuje się szczególną skłonnością do wyrażania swoich stanów psychicznych, nastrojów i uczuć za pomocą ruchu. Dlatego też należy dawać dzieciom jak najwięcej okazji do spontanicznego „wyrażania się” i do kształtowania form ruchowych bez wypaczania naturalnego charakteru ruchu. Metoda opiera się na 16 tematach generalnych, z których każdy uwzględnia inny charakter ruchu. Pozwała ona na posługiwanie się różnymi formami ruchu i ekspresji, jak: opowieść ruchowa, zabawa, improwizacja ruchowa, mimika, ćwiczenia muzyczno- ruchowe, tańce. Laban podkreślał znaczenie rytmu w ćwiczeniach i dlatego zalecał muzykę i instrumenty perkusyjne . Ruch podejmowany jest zgodnie z własną inwencją, fantazją i doświadczeniem ruchowym dziecka.

• Metoda Dennisona (Kinezjologia Edukacyjna)
   Jest stosunkowo nową nauką, która zajmuje się ruchem i jego wpływem na uczenie się, wspiera naturalne zasoby człowieka, wykorzystuje wzajemne zależności rozwoju fizycznego, emocjonalnego i intelektualnego. Metoda terapii i twórczej pracy z dziećmi oparta na znajomości wpływu wzorców ruchu na obszary mózgu odpowiedzialne za pamięć i zdolność uczenia się. Opiera się w praktyce na seriach ćwiczeń ruchowych, które działają pobudzająco na mózg i system nerwowy. Znana także jako Gimnastyka Mózgu.
  Zdaniem Dennisona, wiele problemów intelektualnych i emocjonalnych w życiu człowieka wynika ze złego współdziałania obu półkul mózgowych i z braku integracji między nimi. Aby człowiek miał pełny obraz otaczającego go świata niezbędna jest integracja prawej i lewej półkuli mózgowej, bo mózg jest narządem symetrycznym, a każda półkula ma inne zadania.
  Prawa półkula mózgu jest to półkula odpowiedzialna za uczucia, pamięta znajome twarze, odgłosy, ton głosu, percepcję przestrzeni. czyli jest ona twórcza, emocjonalna, postrzegająca całość. Podczas stresu traci zdolność do logicznego myślenia, działa zanim pomyśli, czuje się przytłoczoną, ma trudności z ekspresją, nie może zapamiętać szczegółów
  Lewa półkula mózgowa-logiczna (u osób praworęcznych) odpowiada zaś za myśli, analizę (od szczegółu do ogółu-detale), przypisywanie faktów, percepcję czasu, kontrolę nad słowem, porozumiewanie się werbalne, ośrodek mowy, liczenie zorientowana na przyszłość, nastawiona na porządkowanie rzeczywistości, słuchanie, pamięć krótką (czyli jest ona logiczna i postrzega poszczególne elementy).
  Dzięki harmonijnej współpracy obu półkul mózgowych dzieci z łatwością przyswajają sobie nową wiedzę, umiejętności. Brak równowagi między pracą obu półkul mózgowych zdaniem Dennisona, prowadzi do powstawania różnego rodzaju zakłóceń. Dziecko może mieć problemy np.: w nauce czytania i pisania, z koncentracją uwagi, wyrażaniem własnych emocji. Paul Dennison twierdzi, że powstałe zaburzenia („blokady”) można zlikwidować właśnie poprzez ruch. Proponuje on ćwiczenia bardzo łatwe i bezpieczne, które prowadzą do integracji obu półkul mózgu, czego efektem może być np.: płynne czytanie lub poprawa koncentracji uwagi dziecka na własnych ruchach i działaniu.
  Zestaw ćwiczeń gimnastyki mózgu proponowany przez P.E.Dennisona można podzielić na:
  I. Podstawowy schemat ćwiczeń wprowadzających,
  II. Ćwiczenia na przekraczanie linii środka,
  III. Ćwiczenia wydłużające,
  IV. Ćwiczenia energetyzujące i pogłębiające postawę.

  Dziecko rodzi się z kompleksem naturalnych sił – odruchów i instynktów. Naturalnie dane odruchy i pierwotne ruchy w procesie ich przyswojenia w okresie niemowlęcym, wczesnodziecięcym i później ,,torują’’ połączenia pomiędzy ciałem a mózgiem. Dzieci uczą się w sposób naturalny. Z łatwością przystosowują się do otoczenia i są w pełni rozluźnione oraz w instynktowny sposób odnajdują najwłaściwszy sposób uczenia się wchłaniając nieprawdopodobną ilość informacji i wykorzystując je w swych działaniach niemal natychmiast po ich otrzymaniu.

  Pod wpływem tych ćwiczeń dzieci stają się nie tylko bardziej chłonne i ciekawe świata, ale także łatwiej nawiązują kontakty z kolegami i dorosłymi. Częste powtarzanie ćwiczeń uruchamia w nich nowe reakcje. Działania Kinezjologii Edukacyjnej powodują dość szybkie i długotrwałe zmiany, poprzez rzeczywiste budowanie powiązań nerwowych w obrębie mózgu i ciała, dzięki czemu uczenie przebiega szybciej, efektywniej, a co ważniejsze – bezstresowo.